Nieuwegein

Vandaag was een mooi initiatief te bewonderen in de Bron van de Joseph Wresinksi Stichting. Een zestal vrouwen uit achterstandssituaties spelen al anderhalf jaar in heel Nederland een stuk dat heet Maria, moeder van altijddurende bijstand.

Het stuk gaat over een moeder met haar dochter die in erbarmelijke omstandigheden leven. Uithuiszetting dreigt en zij is ten einde raad. De familierelaties zijn ook nog eens verbroken en dat alles leidt tot doffe ellende.

Het verhaal is gebaseerd op het eigen verhaal van de toneelspeelsters, die zelf ook al heel lang in een uitkeringssituatie zitten en daar niet uit kunnen raken. De regisseur Laurens Umans heeft lang geinvesteerd in de groep dames om hun verhalen bij elkaar te pakken tot een boeiend stuk dat je meteen raakt. Het mooie van dit initiatief is dat de dames hierdoor hun verhaal kwijt kunnen, terwijl ze dat normaal gesproken nooit konden.

Een van de meest vreselijke gevolgen van armoede in een modern land als Nederland, is dat de mensen uitgesloten raken van deelname aan de samenleving. Alles kost geld en al snel kun je je door de armoede niet meer verplaatsen simpelweg omdat alles te duur is. Lijdzaam moet je toezien dat je je kinderen tekort doet en verteerd wordt door een machteloze woede.

Enig licht scheen aan het einde van de tunnel toen de verbroken relatie met een dochter weer heelde en er ruimte kwam voor verandering. Het stuk was hiermee ten einde, maar de ellende overduidelijk nog niet. Het zet een mens aan het denken en voelen over de gevolgen van armoede en het maakt de strijd tegen dit onrecht nog actueler.

Mogelijk komt de toneelgroep in oktober terug naar Nieuwegein, een aanrader! Ik zal er weer bij zijn in ieder geval.

Martijn Stekelenburg