Nieuwegein

Als ik dit schrijf ben ik pas een paar dagen werkzaam als wethouder, maar heb nu al ik veel geleerd over de do’s en dont’s. Mijn zittende collega’s hebben me uitgelegd dat wethouders zelf eigenlijk weinig doen. Dat vond ik apart, want meestal werken we wel 60 à 70 uur per week. Het blijkt dat wethouders heel veel opdrachten uitzetten, maar dat de ambtenarij alles oppakt. Dat is niet uit luiheid geboren maar komt doordat een wethouder geen tijd heeft om zelf praktisch aan de slag te gaan. 

Met al die portefeuilles die ik nu heb: Sociale Zaken, Werk en Inkomen, Schuldhulpverlening, Armoedebeleid, Wet Sociale Werkvoorziening, Volwasseneducatie, Cultuur, Deregulering, Bedrijfsvoering, ICT en Communicatie, heb je geen tijd voor het echte handwerk. Sterker nog: je heb niet eens de tijd om alles wat je bij de ambtenarij hebt uitgezet te controleren om na te gaan of het wel echt gebeurt. Dat geeft een 'unheimisch' gevoel. Gelukkig is het gemeentehuis gevuld met mensen die allemaal hard hun best doen om je van dienst te zijn en bij vragen vanuit een wethouder al het andere uit hun handen laten vallen. Zonder deze enorme steun en toeverlaat zou je als wethouder geen drie maanden overleven begrijp ik  nu al wel.

Ook apart is het om secretaresses te hebben, Marian en Yvon heten ze. Samen verzorgen ze mijn agenda, die zich in rap tempo aan het vullen is. Ook halen ze mijn koffie en vinden het vreemd als ik dat zelf doe.  Met tientallen mensen heb ik al kennis gemaakt en er zullen er nog veel meer volgen.

De vele samenwerkingsverbanden waar Nieuwegein bij betrokken is, beginnen me ook al te dagen. Ik zal zitting nemen in de besturen van de Pauw Bedrijven, De regionale sociale dienst en vanmorgen werd ik deelgenoot van een regionale samenwerking tussen gemeenten om de sociale transities vorm te geven voor 2015.

Naast het vele vergaderen, is er ook het leeswerk. Omdat ik alle stukken die naar de raad gaan moet accorderen, is er geen ontkomen aan. Morgen is mijn eerste ingelaste leesdag. Het is niet meer tussendoor te behappen. Gelukkig lees ik snel, dat scheelt veel tijd. Er is te veel informatie en als wethouder overleef je niet als je alles wilt weten en controleren. Een grappige tegenstelling is dat je wel  eindverantwoordelijk bent. Als één van de ambtenaren een grote fout maakt, dan kan dat de wethouder zijn kop kosten. Dit is een prettig vooruitzicht, maar geen tijd om me daar druk over te maken. Zojuist heb ik het secretariaat weer gevraagd om afspraken in te plannen met zeker tien mensen. De trein gaat door.